Dupuytren

De ziekte van Dupuytren is een aandoening van het bindweefsel die leidt tot een kromstand van de vingers. Bindweefsel zorgt ervoor dat onder andere botten, pezen en bloedvaten op hun plaats blijven. Het bevindt zich overal in het lichaam. In de hand bevindt het bindweefsel zich als een laag tussen de handpalm en de onderliggende bloedvaten en pezen.

Bij de ziekte van Dupuytren is er sprake van een verdikking van dit bindweefsel in de hand. Op de plaatsen van deze verdikking voelt het bindweefsel in de hand aan als knobbels of strengen onder de huid. Uiteindelijk verschrompelt het bindweefsel dat deze knobbels en/of strengen veroorzaakt. Hierdoor kunnen vingers ontstaan die niet meer gestrekt kunnen worden: zogenaamde klauwhanden.

De ziekte van Dupuytren is vernoemd naar baron Guillaume Dupuytren die de ziekte in 1831 voor het eerst beschreef. Daarom wordt de aandoening ook wel ‘contractuur van Dupuytren’ of ‘morbus Dupuytren’ genoemd. Daarnaast wordt de aandoening dikwijls ‘de koetsiersziekte’ of een ‘koetsiershand’ genoemd.

Hoewel de ziekte van Dupuytren al sinds 1831 wordt beschreven en bestudeerd, is de oorzaak ervan onbekend. Bekend is dat genetische aanleg een factor is bij het ontstaan van de ziekte (bij 25% van de patiënten heeft een familielid dezelfde aandoening), het is echter niet bewezen dat de ziekte erfelijk is.

Andere factoren verband lijken te hebben met het ontstaan van Dupuytren:

De ziekte van Dupuytren wordt meestal vastgesteld bij patiënten in de leeftijd van 40-60 jaar. In uitzonderlijke gevallen wordt de aandoening voor het 40e levensjaar vastgesteld. Vaak is er in deze gevallen sprake van een snel verloop van de ziekte. De kans op terugkeer van de aandoening na behandeling is in deze levensfase groot.

Dupuytren komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, mannen hebben 8 keer meer kans op het ontstaan van de ziekte dan vrouwen.

Dupuytren in de hand is in eerste instantie onschuldig, er is dan vaak sprake van een knobbeltje, of een lichte verharding zonder dat dit gepaard gaat met pijn en/of ontstekingen. De knobbels worden langzaam onderhuidse strengen. Dit proces kan enkele maanden tot enkele jaren duren. Wanneer de vinger gestrekt wordt voelt u de onderhuidse streng trekken. Naarmate de ziekte zich ontwikkelt zijn de symptomen duidelijker aanwezig: u voelt u de strengen steeds vaker en uiteindelijk trekken de strengen de vingers constant krom. Hierdoor is het lastig om de hand te gebruiken en worden dagelijkse bewegingen zoals het oppakken van dingen moeilijk. De strengen zijn in rusttoestand meestal niet pijnlijk, maar worden gevoelig wanneer de hand gebruikt wordt.

De diagnose wordt door uw orthopedisch chirurg gesteld op basis van uw verhaal (de anamnese) en lichamelijk onderzoek.

Soms worden röntgenfoto’s van de hand gemaakt om bijkomende problemen uit te sluiten.