Morton’s neuroom

In uw voet lopen de zenuwen via de voorvoet naar de tenen. Vanaf de middenvoetsbeentjes vertakken de zenuwen, deze vertakte zenuwen lopen door tot het einde van de tenen. Vlak voor de plek waar de zenuw vertakt, in het gebied onder de bal van de voet, kan een zwelling of verdikking van een van deze zenuwen ontstaan. Wanneer er sprake is van zo’n goedaardig gezwel dan spreekt men van een Morton’s neuroom. Een Morton’s neuroom (mortonse neuralgie) komt meestal voor tussen de derde en de vierde teen. Een Mortons neuroom wordt ook wel een Mortons neurinoom genoemd.

De oorzaak van het ontstaan van een Mortons neuroom is niet helemaal bekend. Vaak wordt het herhaaldelijk terugkeren van kleine beschadigingen in de zenuwen een mogelijke oorzaak genoemd. Zenuwen kunnen geïrriteerd raken of zelfs beschadigen wanneer zij bekneld komen te zitten tussen de kopjes van de middenvoetsbeentjes. Het dragen van (te) nauwe schoenen kan een zenuwbeknelling in de voet veroorzaken en wordt daarom als mogelijke oorzaak van een Morton’s neuroom aangemerkt. Daarnaast kan een doorgezakte voorvoet een beknelde zenuw veroorzaken, waardoor een mortons neuralgie kan ontstaan..

In principe kan een Morton’s neuroom in elke leeftijdscategorie ontstaan. Wel is er een duidelijk verschil tussen mannen en vrouwen. Bij vrouwen komt deze aandoening maar liefst 8-10 keer vaker voor dan bij mannen. Mogelijk doordat vrouwen vaker nauwe schoenen dragen die een beknelling van een zenuw in de voet kunnen veroorzaken.

Patiënten met een Morton’s neuroom ervaren vaak een branderige, krampende of stekende pijn. De zenuwpijn wordt dikwijls vergeleken met elektrische prikkels in de derde en vierde teen, terwijl het gevoel in de tenen die hiernaast liggen als doof beschreven worden. Daarnaast hebben patiënten vaak het gevoel dat er bij hen iets tussen de tenen zit. De klachten ontstaan vooral door en bij belasting, dus bij (hard)lopen of staan. Men kan dan een pijnlijke prikkeling in de voorvoet ervaren. De klachten nemen toe bij het dragen van (te) nauw schoeisel en nemen doorgaans af bij het dragen van platte, ruime schoenen of bij het lopen op blote voeten. Meestal zijn er geen uitwendige verschijnselen als zichtbare zwellingen of bulten.

De diagnose ‘Morton’s neuroom’ wordt vaak gesteld op basis van lichamelijk onderzoek. In de meeste gevallen is dit onderzoek, in combinatie met de medische voorgeschiedenis van de patiënt, voldoende om een goede diagnose te kunnen stellen.

Naast het lichamelijke onderzoek en het ‘onderzoek’ naar de voorgeschiedenis van de patiënt, zijn er in sommige gevallen aanvullende onderzoeken nodig. Echografisch onderzoek kan verricht worden om er zeker van te zijn dat er sprake is van een Morton’s neuroom. Een röntgenfoto sluit de aanwezigheid van ander letsel dat pijn kan veroorzaken, zoals botbreuken, uit. Soms wordt in plaats hiervan een MRI scan gemaakt of wordt een vloeistof ingespoten die de pijn op de plek van het Morton’s neuroom tijdelijk verdooft. Wanneer de klachten verdwijnen dan is er inderdaad sprake van een Morton’s neuroom. Verdwijnen de klachten niet, dan moet de voet verder onderzocht worden om de oorzaak van de pijn vast te stellen.