Een osteochondraal letsel van de talus (osteochondritis dissecans) is een beschadiging van het kraakbeen van het sprongbeen. Het sprongbeen is het bot dat het been verbindt met de voet. Zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant van het sprongbeen (talus) kan het kraakbeen beschadigen.
Een osteochondraal letsel van de talus wordt vaak veroorzaakt door het verzwikken van de enkel of door een ander trauma. Een osteochondrititis dissecans (OCD) is een doorbloedingsstoornis van het direct onder het kraakbeen gelegen bot, hierdoor kan ook een beschadiging van het kraakbeen ontstaan. Osteochondritis dissecans ontstaat meestal in de tienerjaren, het kan echter pas later klachten geven, als het kraakbeen onderbroken is. Hierbij kan ook een gewrichtsmuis ontstaan. Een gewrichtsmuis is een los stukje bot of kraakbeen dat door inklemming pijn en slotklachten kan geven in de enkel.
Osteochondraal letsel van de talus komt in principe bij alle leeftijden voor. Osteochondritis dissecans van de talus wordt het vaakst bij jonge mannen vastgesteld.
Osteochondrale letsels zijn pijnlijk en gaan gepaard met een zwelling. Men beschrijft vaak een zeurende pijn die diep in de enkel zit.
Naast de pijn en de zwelling is er bij patiënten vaak sprake van enige onzekerheid. Men is angstig om opnieuw de enkel te verzwikken. Doordat men de enkel daarom gaat ontzien kan men hierdoor onbewust anders gaan lopen dan normaal.
De orthopedisch chirurg voert lichamelijk onderzoek uit en bespreekt de klachten. Meestal is dit niet voldoende om een goede diagnose te kunnen stellen. Vaak moet er aanvullend onderzoek worden verricht om de diagnose osteochondraal letsel, of osteochondritis dissecans van de talus te kunnen stellen.
Naast het lichamelijke onderzoek wordt er altijd een röntgenfoto van de enkel gemaakt. Daarnaast kan eventueel een MRI- of CT-scan worden gemaakt. Dit omdat een normale röntgenfoto niet altijd duidelijk genoeg is.
dr. A.P. Bergink
A.S. Homan
dr. A. Peters
I.C.M. Terwindt-van Eekeren
